లైఫ్ ఈస్ బ్యూటిఫుల్
బలి దానం, ఆత్మ త్యాగం ఈ రెండు పదాలు ఎంత అందమైనవో, ఎంత ఉన్నతమైనవో , అంత రాక్షసమైనవి కూడా. మతం మత్తు మందు అని మార్క్స్ అన్నాడు కానీ ఆత్మత్యాగం, బలిదానం ఈ రెండు అంతకంటే మత్తు ను ఇచ్చేవి. ఒకసారి ఆ మత్తు కి అలవాటు పడితే మరిక ఏది రుచించదు. త్యాగం అంటే పెద్ద పెద్ద విషయాలే కావలసిన అవసరం లేదు.మృత్యువు అంటే మరణం మాత్రమె కాదు. అనుభవం లోకి రావాల్సి వుంది రాణి ప్రతిదీ మరణమే. అలాగే తను పొందవలసి ఉండి మరెవరి కోసమో, మరెందుకోసమో పొందకుండా మిగలాల్సి రావడం కూడా త్యాగమే.
ఇద్దరు పిల్లలు వున్న ఇంట్లో చిన్న పిల్లాడు కోసం పెద్దపిల్లడు వదులుకునే ఆట బొమ్మ నుండే త్యాగం మొదలవుతుంది. తనకు ఆడుకొవాలనుండి అమ్మ చెప్పిందనో, నాన్న చెప్పాడు అనో , ఆట బొమ్మ ని త్యాగం చేసినప్పుడే పిల్లల మనసులో ఒక మత్తును అనుభవించడానికి బీజం పడుతుంది. అది పెరిగి పెద్ద అయి చివరకి జీవితాలనే త్యాగం చేసేంతవరకు వెళుతుంది. ఒక చిన్న, అతి సాధారణ విషయం నుండి, ఒక పెద్ద లాజిక్ ను నేను లాగుతున్నట్టు మీకు అనిపించవచ్చు కానీ ఇది నిజం గా నిజం. అయితే ఇది త్యాగం అనీ, దీన్ని అనుభవించడంలో ఒక మత్తు వుందని, ఇది భవిష్యత్తులో ప్రమాదకారి అవుతుందని ఆ సమయం లో వాళ్లకి తెలియక పోవచ్చు.
జీవితం అందమైనది అని మనం నిజం గా భావిస్తే దాన్ని అంత సౌందర్యవంతం చేస్తున్న అంశాలేమిటో కూడా మనకు తెలిసి వుండాలి. తొలి ఉషోదయం, తులసి ఆకు మీద నిల్చిన తుహిన కిరణ సందోహం, అమ్మ చేతి గోరు ముద్దా, ప్రియురాలి లేలేత పెదవి ముద్ర, తొలి చూలు అనుభవం లోకి వచ్చినప్పుడు సహచరి కళ్ళలో కనిపించే ఒక మైమరపు,పుత్రగాత్ర పరిష్వంగం, కంటి పాప బోసి నవ్వు, చిట్టి చెల్లెలి చిలిపి అలక, సహజీవన సౌభాగ్యం కలిగించిన సహచరి హృదయం లో నిండి వుండే ప్రేమానుభూతి , ఆత్మీయ మిత్రుడి చిరంతన అభయం,ఇవన్నీ జీవితాన్ని సౌందర్య వంతం చేస్తాయి. వీటిలో ఏ ఒక్కటి అనుభవం లోకి రాకపోయినా ఆ జీవితం సంపూర్ణం కాదు. ఉత్త పూర్ణం .
ప్రతి జీవితానికి ఒక లక్ష్యం వుండాలి. ఒక సార్ధకత వుండాలి. నిజానికి ప్రతి ప్రాణీ ఈ భూమ్మీద ఏదో ఒక లక్ష్యాన్ని చేధించ డానికె శ్వాశ ను అందుకుంటుంది. ఆ లక్ష్యాన్ని చేరుకోవాలి అనుకుంటే జీవితాన్ని నిండు నూరేళ్ళు అర్థ వంతం గా జీవించాలి. అర్థవంతం గా జీవించడమంటే మనలో చాలా మందికి అర్థం లేని విషయమే. మన దృష్టి ఎప్పుడు డబ్బు సంపాదించడం మీద , ఇల్లు కట్టుకోవడం మీద, బ్యాంకు లో డబ్బు జమ చేసుకోవడం మీద, పిల్లలకి కష్ట పడకుండా బోలెడంత డబ్బు సంపాదించి పెట్టి ఇవ్వడం మీద వుంటుంది తప్పిస్తే ఒక తాత్విక లక్ష్యం మీద ఉండదు.
శ్లేష్మం లో పడిన ఈగ లాగా కొట్టుకుపోవడం తప్పిస్తే, ఒక్క క్షణం ఆలోచించి జీవితాన్ని, దాని భౌతిక , ఆధ్యాత్మిక సౌందర్యాలని సమన్వయం చేసుకోవడం తెలియదు. అసలు ఆ వైపు గా ఆలోచనే మరలదు.
ఒక పసి పాప నవ్వుకు పరవశ మవడం , ఒక దుఖిత హ్రుదంతరంగానికి సహానుభూతి చెందటం, ఒక సజీవ మానవ స్పర్శ కి సానుకూలంగా స్పందించడం, ఒక సామూహిక సంగీత స్వర సమ్మేళనం లో శ్రుతి కావడం, ఇంత ఎందుకు, మానుషత్వం నిండిన మనిషిలా స్పందించటం ఇవాళ చాలామందికి తెలియదు. ఇందుకు ప్రధాన కారణం
మన జీవన దృక్పధం లోనే వుంది.
జీవితం పట్ల మన దృష్టి మారకుండా, మన సున్నిత సంస్పందనలు పెంచుకోకుండా, లైఫ్ ఈస్ బ్యూటిఫుల్ అని మనం చెప్పలేము. జీవితం ఎప్పుడు అందమైనదే. దాన్ని నిండుగా జీవించడమే మనకు తెలియదు. అర్థం లేని, చిన్న చిన్న విషయాలకే జీవితాన్ని దుఃఖ భాజనం చేసుకుంటాము. దుఖం లో మునిగి అదే సత్యం శివం సుందరం అనుకుంటాము. దుఖం వినా మరేది మనకు పట్టదు. జీవితానికి అవతలి వైపున ఏం వుందో తరచి, తరచి, చూడండి.అది మీకు స్వయం జ్వలిత తారకలా కనిపిస్తుంది. జీవితం ఒక్కటే. దాన్ని అనేక కారాగారాలలో బందీ చేయకండి.
ప్రేమ కోసమో, వుద్యోగం కోసమో, వుద్యమంకోసమో, ప్రాణాలని త్యాగం చేయకండి.నిజం లైఫ్ ఈస్ బ్యూటిఫుల్. లైఫ్ ఈస్ బ్యూటిఫుల్ . లైఫ్ ఈస్ బ్యూటిఫుల్
